اضطراب کنکوری‌ها و رفتار بد با والدین، بیشترین علت تماس با «صدای یارا»
تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۸۱۷۴۸
فرزانه گرایلی با اشاره به گزارش آماری صدای یارا در تابستان سال جاری، اظهار کرد: تعداد تماس‌گیرندگان در این فصل با صدای یارا ۳۷۲ مورد بوده است که ۷۵ درصد از تماس‌ها از سمت مادرانی در رده سنی ۲۳ الی ۵۴ سال با تحصیلات اول راهنمایی الی دکترا، ۶ درصد از این تماس‌ها مربوط به ارجاع به خط بزرگسالان، واحد حقوقی، مزاحمت‌های تلفنی، ارجاع به ۱۲۳، دخترعمه، معلم، خواهر، خاله، آشنایان، عمه و مادربزرگ، ۱ درصد مربوط به خانواده‌های متارکه کرده و ۴ درصد از تماس‌ها مربوط به پدرانی که در رده سنی ۳۴ الی ۵۸ سال و از نظر شغلی مدیریت آموزشگاه زبان، کارمند، بازنشسته، استاد دانشگاه و معلم از شهر‌های تهران، اهواز، ارومیه و کردستان بوده‌اند، است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بالا بودن آمار تماس نوجوانان دختر نسبت به پسران
وی افزود: حدود ۱۵ درصد از تماس‌گیرندگان کودک و نوجوانانی با رده سنی ۷ الی ۱۸ سال بوده‌اند که به طور حدودی تعداد نوجوانان دختر بسیار بیشتر از پسران گزارش شده است.
روانشناس انجمن حمایت از حقوق کودکان با اشاره به مشکلات مطرح شده از سوی نوجوانان در این بازه زمانی، گفت: مشکلات مربوط به خواب، لجبازی، عدم آگاهی از شیوه‌های فرزندپروری، بیش فعالی، مشکلات تحصیلی، استرس ریاضی و دیکته، افسردگی، مورد ابیوز قرار گرفتن، ترس از جن، والدین کنترل‌گر و سخت گیر، استفاده بیش از حد از گوشی، مشکلات ارتباطی با دوستان و جنس مخالف، عدم آشنایی با مسائل بلوغ، عدم اعتماد به نفس، ریختن موی سر به دلیل اضطراب، بی‌اعتنایی به ارزش و فرهنگ خانواده، کمال‌گرایی، نگرانی به دلیل گرایش‌های فانتزی، مشاوره تحصیلی، تبعیض بین فرزندان، راهنمایی در مورد ازدواج کردن، وسواس، وجود علائم سایکوسوماتیک، مشکلات ناشی از تنهایی فرزندان و شاغل بودن والدبن، راهنمایی برای بازیابی رابطه خود با دختر عمه‌ها و مشکلات مربوط به مدرسه از جمله مشکلات مطرح شده از سوی نوجوانان در این بازه زمانی است.
رفتار بد نوجوان با والدین و اضطراب کنکور؛ بیشترین علت تماس با صدای یارا
گرایلی تاکید کرد:، اما بیشترین تماس‌ها در این فصل مربوط به رفتار بد نوجوان با والدین، اضطراب کنکور عنوان شده است.
علت تماس پدران با صدای یارا
وی در بخش دیگری از سخنان خود درخصوص موضوعات مطرح شده توسط پدران در این فصل نیز بیان کرد: راهنمایی درمورد فراموشی کودک، عدم آگاهی از مهارت‌های فرزندپروری، درخواست راهنمایی درمورد احساس غم کودک، مشکلات ناشی از طلاق والدین، راهنمایی در مورد از پوشک گرفتن، توافق نداشتن با همسر در مورد فرزندپروری، ترس از تاریکی، نحوه پول توجیبی خرج کردن، تاثیر رابطه بد زوجین و تاثیر آن در روابط با فرزندان، لجبازی و ترس از صدا از موضوعات مطرح شده توسط پدران بوده است.
روانشناس انجمن حمایت از حقوق کودکان تاکید کرد: اکثر تماس گیرندگان از طریق دوستان و بعد از آن بستگان، همکاران، گوگل، شبکه دو سیما، قوه قضاییه، گروه مشاوره ملکان، دانشگاه شهید بهشتی، تبلیغات تلویزیون، کانون پرورشی فکری کودکان، مدرسه، مشاور حضوری، مسئول مهد، خانه کودک، گروه مدرسه، اینستاگرام، گروه واتساپی، مشاوران صدای یارا، ۱۲۳، ۱۴۸۰، کارت صدای یارا و... با واحد صدای یارا انجمن آشنا شده‌اند.والدین
گرایلی در پاسخ به سوالی درخصوص میزان تماس‌ها به تفکیک منطقه جغرافیایی، تصریح کرد: بیشترین تماس‌ها از شهر تهران و حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از شهر‌های دیگر ایران بوده است. در مورد نوع خانواده نیز تقریبا همه تماس‌ها در این فصل خانواده‌های هسته‌ای و حدود ۵ درصد گسترده و متارکه کرده بودند.
وی یادآور شد: از نظر شغلی نیز اکثرا تماس‌گیرندگان خانه‌دار و بعد از آن آموزگار، مترجم زبان، مربی ورزش، حسابدار، دبیر ریاضی، کارگر تولیدی، کارمند، عکاس، کارشناس اتاق عمل، مدیر بازرگانی، مهندس عمران، آرایشگر، طراح معماری، نقشه‌کش، مدیر کارخانه، مهندس کامپیوتر، مربی نهضت سوادآموزی، مغازه‌دار، معلم، کارشناس پوست و مو، پزشک، داروساز، قناد، نگهبان باغ، خیاط، ارتشی و دست‌فروش بوده‌اند.
لجبازی، پرخاشگری و وابستگی از جمله بیشترین علت تماس‌های مربوط به کودکان
روانشناس انجمن حمایت از حقوق کودکان درخصوص آمار به دست آمده از مشکلات مطرح شده توسط مادرانی که کودکان تازه متولد الی ۷ ساله دارند، نیز اینگونه توضیح داد: عدم آگاهی از شیوه‌های فرزندپروری، پرخاشگری، مشکلات مربوط به مهد کودک و وابستگی، مسائل مربوط به جدا کردن جای خواب و وابستگی، عدم کنترل ادرار و مدفوع، موضوعات مربوط به تک‌فرزندی، مشاجرات والدین، لجبازی، کتک زدن والدین و همسالان، راهنمایی در مورد نحوه پوشک گرفتن، از بیشترین علت تماس‌های مربوط به این سن در فصل تابستان بوده است.
به گفته گرایلی، جویدن ناخن، اضطراب جدایی، گاز گرفتن، بی‌نظمی، وابستگی زیاد به دوستان و خواستار بازی کردن با آنها، مسائل مربوط به شیر گرفتن، شب ادراری، بهانه‌گیری، قبول نشدن در سنجش ورودی دبستان، عدم اعتماد به نفس، لکنت، شرطی شدن در سطح بالاتر، ترس و اضطراب، دعوای خواهر و برادر، مشکلات ارتباطی بین مادر و فرزند، تنبیه کودک، پرت کردن وسایل، اعتیاد به تلویزیون و گوشی، دروغگویی، بددهنی، کندن مو یا پوست دست، مشکلات مربوط به ورود کودک دوم، چند تربیتی شدن کودک، مشکل در حمام رفتن، بیش‌فعالی، مشکل در لباس پوشیدن، تشنج کودک، انگشت مکیدن و بی‌اعتنایی به ارزش‌های خانواده از مواردی است که هر کدام یک الی پنج مورد را به خود اختصاص داده است.
مشاجرات بین خواهر و برادر و مشکلات مربوط به بلوغ؛ بیشترین علت تماس‌های مادران دارای کودکان ۷ تا ۱۲ سال
وی همچنین درخصوص آمار به دست آمده از مشکلات مطرح شده توسط مادرانی که کودکان ۷ الی ۱۲ ساله دارند، تصریح کرد: عدم آگاهی از مهارت‌های فرزندپروری، مشاجرات بین خواهر و برادر، مشکلات و آموزش در مورد مسائل بلوغ، پرخاشگری، لجبازی، اضطراب، عدم مهارت دوست‌یابی، عدم توانایی در برقراری ارتباط با دیگران، کابوس و ترس ناشی از تماشای فیلم ترسناک بیشترین مورد در این سن بوده است.
بنابر اظهارات روانشناس انجمن حمایت از حقوق کودکان، زودرنجی و حساس بودن، مشکلات مربوط به جدا کردن جای خواب، مشکلات ناشی از طلاق والدین، مشکلات ارتباطی بین والدین و فرزندان، مشاجرات والدین، آموزش تربیت جنسی، ترس از دست دادن، وابستگی، راهنمایی در مورد اردو رفتن با مدرسه، بی‌نظمی، دندان قروچه، کمبود توجه و تمرکز، کتک‌کاری، ناسازگاری، اعتیاد به فضای مجازی، مشکلات مربوط به مدرسه، اضطراب جدایی، راهنمایی در مورد توضیح قاعدگی به کودک، عدم اعتماد به نفس، خجالتی بودن و ... از مواردی است که هر کدام یک الی پنج مورد را در این فصل به خود اختصاص داده است.
گرایلی در ادامه با اشاره به آمار به دست آمده از مشکلات مطرح شده توسط مادرانی که کودکان ۱۲ الی ۱۸ ساله دارند، خاطرنشان کرد: استفاده زیاد از گوشی و فضای مجازی، ناتوانی در ایجاد ارتباط با دیگران، پرخاشگری، فحاشی، استفاده از سیگار الکتریکی، استفاده از سیگار و گل، عدم آشنایی با مسائل بلوغ، افت تحصیلی، مشکلات مربوط به ارتباط با جنس مخالف، عدم آگاهی از مهارت‌های فرزندپروری، لجبازی، طیف اوتیسم، شب ادراری و ترس و اضطراب بیشترین علت تماس مادرانِ دارای کودکان ۱۲ الی ۱۸ سال است.
به گفته وی، عدم اعتماد به نفس، بیش‌فعالی، استفاده از ریتالین، مشکلات مربوط به جدا نخوابیدن، احساس تنهایی، بی‌نظمی، مشکلات بیرون رفتن کودک و عدم رعایت قوانین خانه، راهنمایی خواستن در مورد انتخاب مدرسه، دزدی از پول والدین، نگرانی مادر از همجنس‌گرا بودن کودک، استفاده از قلیان، ترک تحصیل، افسردگی، وابستگی زیاد به مادر، عدم ارتباط مناسب بین پدر و مادر، درونگرایی، تنبیه جسمی، اختلال یادگیری، پذیرفته نشدن در جمع دوستان، راهنمایی در مورد روابط والدین و حضور کودکان، ناخن جویدن، دروغگویی، فرار از منزل، بی‌اعتنایی به ارزش‌های خانواده و مسائل مربوط به حجاب از دیگر علت تماس‌ها مطرح شده است.
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی ازدواج و خانوادهمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: کودک آزاری روانشناس کودک عدم اعتماد به نفس راهنمایی در مورد بیشترین علت تماس مشکلات مربوط مشکلات مطرح شده تماس گیرندگان مطرح شده توسط عدم آگاهی علت تماس ها صدای یارا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۸۱۷۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور